Konuşamıyorum ama yazabiliyorum

Kaleminin ucu kırılmadan, o kağıdı karalamadan ne anlamı var ki yazmanın? Yazmanın ne anlamı var ki? Ben yazamıyorum zaten abi. Ne zaman kağıt kalemimden uzak olsam o zaman geliyor o sihirli cümleler aklıma. Otobüsteyim anasını satıyım takmışım kulaklığımı başımı yaslamışım cama tıngır mıngır gidiyorum roman yazılacak cümleler canlanıyor kafamda, mutfaktayım salata yapıyorum havucu rendelerken parmaklarımı da kaptırmışım nasıl edebi kelimeler canlanıyor zihnimde, dertlenmişim ağlıyorum, oturmuşum içiyorum, tuvaletteyim malum işi yapıyorum ah kağıt kalem olsaydı diyorum... Fırsat bulup kalemi elime aldığımda aklımı kurcalayan ev kirası, doğal gaz faturası, vize haftası.. Kim okur lan bunları? Aman okumayın zaten okuyun diye yazmıyorum ki konuşamıyorum diye yazıyorum. Ben yazıyım de benden çıksın. Belki şuradan biri yanlışlıkla tıklar da bir göz atar işte, belki içinden kendine cümleler seçer cümlelerimi paylaşırız diye yazıyorum. Yazıyorum çünkü konuşamıyorum abi ben. Konuşsam da dinlenmiyor zaten, yazayım da okunsun okunmasa da buralarda bulunsun.