MARULUMSUSAÇMALAMALAR

Nereye gidersen git, kiminle gidersen git. Neyin olursa olsun. Yanında kim olursa olsun, aslında kimse. Üzerime yapışmış yalnızlığımdan kurtulabilmek için miydi verdiğim tüm zararlar kendime? ''Bu his ancak ben öldüğümde ölecek benimle.'' Bunu hatırlatmak kendime, biraz daha özlemek ölümü sadece. İçimdeki huzursuzluktan kaçamıyorum, öyle büyük bir boşluk ki içimdeki, ben o boşlukta süzülen bir tüycük gibiyim. Bir sağa bir sola, hafif hafif salınırken havada konacak bir yerim olmadığını biliyorum. Aramaya devam etmek mi bu? Bilmiyorum. Pek sanmıyorum artık. Bu sadece devam etmek. Devam etmek zorunda olmak. Böyle bir şey mi büyümek, ağlayacak bir omzunun kalmaması mı? Etrafındaki omuzlara bakıp ''Şurada biraz ağlasam geçecek gibi'' şakasını yaparken gözlerinin doluluğunu gülüşünün ardına gizlemek mi?

    Sigara paketimi almak için yerimden kalktım. Nerede bıraktığımı hatırlamıyorum yine. Ah evet mutfaktaymış derken ayağım Afet'in su kabına çarptı. Tüm su mama kabının içine ve kapların altındaki gazeteye döküldü. Sadece sigara paketini alacaktım. Gazeteyi değiştirdim, kapları değiştirdim, yeni mama koydum ve yerleri sildim.     ''İşte hayatımın demosu!'' dedim kendi kendime.     ''Ufacık bir hamle yahu ne olabilir ki?''     ''Sadece şunu yapacağım ne zarar gelebilir ki?'' diyerek attığım her adımın ardından olanlar oluyor.      Bir bakmışım altüst olmuş tüm hayatım. Başka şehir, başka iş, başka ev, başka arkadaşlar, başka başka, başka, başka.     Peki ya ben?     Zincirleme hızlı kararlar tamlaması mıyım? -22.10.2018-