MARULUMSUSAÇMALAMALAR

Hayatına biri girince bir anda değişir tekil özneler. Ben yoktur, sen yoktur, o yoktur. Biz vardır artık, onlar vardır. 'Sıkılırken been' diye sosyal medyada paylaşılan fotoğraflar bir anda 'sıkılırken biz' olur. Check in ler iki kişiliktir. İki kadeh olur masa da. İki yastık vardır yatakta. İki yürek vardır tek bir hayatta. Çünkü biz olmuştur özneler. Sonra ayrılık gelince kapıya, iki kalp sığmayınca tek hayata bir kalbin yetim kalışı, yok oluşu çıkar ortaya. O yüzden diyorum ki bundan sonra hayatıma girenle biz olmayalım. Ben, ben olayım; o, o olsun. Hiçbir zaman biz olmayalım. An gelsin ben, o olayım; o, ben olsun. Tabi yetim bir kalp o olabilecek kadar sahiplenir mi birini bilinmez. Sevebilir mi demiyorum sevilir, sevilir elbet de sahiplenmek diyorum işte hocam o çok ayrı mesele.

            Neredeyse bir sene süren bir rüya gördünüz mü hiç? Bir gün uyanacağınızı bile bile sonu gelmesin diye uğraştığınız bir rüya... Peki ya uyanınca hayallere taşıdınız mı o rüyayı? Rüya gibi dediğiniz o hayat, o insan bir anda hayallerinizin baş köşesine oturup kalkmamaya yemin etti mi?            Hayatım, rüyalarım, hayallerim birbirinin içinde şimdi. Hayır istemiyorum o hayalin gerçek olmasını. İstemeyince daha güzel her şey; olmasını beklediğim bir şey yok, olmamasından doğan hüzün yok ve olduğunda canınızı acıtan ya da peri masalı gibi olsa da bir gün bitecek korkusuyla yaşanan bir rüya yok. Hayal olarak kal sen. Hayal olarak kalalım biz. Gerçekte mutlu olmak bizim harcımız değilmiş. Hayallerde, mutluluğun en tatlı olduğu yerde buluşalım. Hayal etmek, seni düşlemek, seni düşünmek..Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey dememiş mi Nazım? Sen bilmezsin şimdi devamını bu dizelerin. Aman boş ver bilme, unut devamını bir şiirin. Unut devamını bir rüyanın.. Unut hayallerimiz gibi,